Doktor inż. Waldemar Jerzy Affelt posiada wiedzę techniczną zdobytą podczas poprzedniej pracy w firmie budowlanej, która dała mu praktyczną znajomość właściwości dawnych i nowych wyrobów budowlanych oraz procesów zachodzących w tkance zabytkowej historycznych obiektów. Po ukończeniu studiów podyplomowych i odbyciu wielu zagranicznych kursów konserwatorskich rozwinął mało poznaną dziedzinę nazwaną przez niego techno-estetyką oraz rozwinął aksjologiczne podstawy zabytkoznawczego wartościowania technofaktów – jak nazywa wszelkie obiekty materialne niebędące przedmiotami sztuki. Jego zaangażowanie w sprawy dziedzictwa niematerialnego uczyniło go wrażliwym na takie ich aspekty jak wiedza praktyczna i umiejętności rzemieślników i ich kompetencje wykonawcze, zwyczaje i tradycje środowiska pracy oraz treści i znaczenia zasobów historycznego krajobrazu. Jego sukcesem, jako autora stosownego wniosku, było uznanie w 2004 r. mostu na Wiśle w Tczewie za wybitny Międzynarodowy Zabytek Techniki przez Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Budownictwa oraz umieszczenie go na światowej liście arcydzieł inżynierii budowlanej. Brał udział w procesie ochrony prawnej zabytkowej warzelni soli w Ciechocinku oraz majątku byłej Stoczni Gdańskiej, które ostatecznie zostały uznane przez Prezydenta RP za Pomniki Historii odpowiednio w 2017 r. i w 2018 r. Podczas pobytów w Japonii poznał tamtejsze podejście do dziedzictwa kultury, dostrzegając w nim intrygujący przykład udanego rozwiązania europejskiej dychotomii pomiędzy dobrami materialnymi i niematerialnymi występującymi w danym miejscu, czemu dał wyraz uczestnicząc w sprowadzeniu wystawy z Muzeum Narzędzi Ciesielskich japońskiej firmy Takenaka z Kobe do krakowskiego Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w 2022 r. Artykuły i książki W. J. Affelta są cennym źródłem informacji dla pracowników służb ochrony zabytków i interesariuszy dziedzictwa techniki.
