Barbara Nowak-Obelinda jest historykiem sztuki wykształconym w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego; pracę magisterską, napisaną pod kierunkiem prof. dr Tadeusza Jaroszewskiego w tematyce XIX architektury, obroniła w 1980 roku. W służbach konserwatorskich pracuje od 1976 roku. W latach 1982-90 kierowała Biurem Badań i Dokumentacji Zabytków w Wałbrzychu, w latach 1991-98 pracowała jako starszy specjalista w Państwowej Służbie Ochrony Zabytków, Oddziale Wojewódzkim w Wałbrzychu, od 1999 roku pełniąc funkcję kierownika tej placówki. W latach 2012-2021 pełniła Funkcję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Wieloletnia członkini Śląskiego Oddziału Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków oraz Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Oddział Wrocław. Od 2005 - członkini Międzynarodowej Rady Konserwatorskiej Parku Mużakowskiego i Parku Branitz, utworzonej w 2005 roku. Za zasługi na polu ochrony zabytków w 2006 roku wyróżniona Brązowym, a w 2018 roku Srebrnym Medalem - Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Uchwałą z 29 kwietnia 2014 roku Rada Miejska w Bystrzycy Kłodzkiej nadała jej tytuł Honorowego Obywatela Bystrzycy Kłodzkiej.
Od początków pracy w służbach konserwatorskich oddana idei ochrony zabytków, zawsze utrzymywała najwyższe standardy administracyjne i konserwatorskie. Znana z ogromnego, osobistego zaangażowania i emocjonalnego podejścia do problematyki konserwatorskiej, oraz szerokiego propagowania wartości zabytków. Jako autorka licznych dokumentacji zabytków przygotowała pole do późniejszych prac rewaloryzacyjnych i konserwatorskich.
Z ramienia Urzędu, jako DWKZ, zapewniła ścisłą ochronę konserwatorską ogromnemu zbiorowi wartościowych zabytków Dolnego Śląska. Przy jej ogromnym poparciu procedowano utworzenie Parku Kulturowego Twierdzy Srebrna Góra, a następnie ustanowienie obiektu Pomnikiem Historii. Z jej inicjatywy podjęto temat rewaloryzacji III piętra zamku Książ, gruntownych prac remontowych i konserwatorskich zespołu opactwa w Henrykowie, rewaloryzacji dworca w Szczawienku, przejęcia przez samorząd i rewaloryzacji Palmiarni Zamku Książ w Wałbrzychu, ratowania obiektu poindustrialnego i utworzenia Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia w Wałbrzychu, rewitalizacji i konserwacji nowatorskimi metodami wnętrz części dawnego opactwa cystersek w Trzebnicy. Poprzez radykalne decyzje konserwatorskie uratowała oryginalną strukturę więźby oraz oryginalne pokrycie Domu Solnego w Lubaniu, przyczyniając się do zmiany doktryny konserwatorskiej w zakresie zachowania oryginalnych pokryć. W podobny sposób, poprzez nakaz konserwatorski, dokonała przejęcia cyklu obrazów ze stropu pałacu w Moczydlnicy Klasztornej, autorstwa M. L. Willmanna, zakonserwowanych następnie i zaprezentowanych na spektakularnej wystawie we Wrocławiu, poświęconej temu twórcy (nagroda Sybilla w 2021 roku). Dla ratowania zabytków nie wahała się przed podjęciem nieszablonowych działań – wniosek o upadłość spółki doprowadził do licytacji zamku w Ratnie Dolnym, co daje nadzieję na lepszą przyszłość dla obiektu.