4 grudnia 2018 roku odbyły się uroczystości wręczenia nagrody im. Prof. Jana Zachwatowicza za wybitne osiągnięcia w dziedzinie badań i konserwacji zabytków oraz ochrony dziedzictwa kulturowego dla Pana Tadeusza Baruckiego, w Arkadach Kubickiego na Zamku Królewskim w Warszawie.   
  
Laudację wygłosił prof. dr hab. inż. arch. Krzysztof Pawłowski:

Uzasadnienie z okazji przyznania Nagrody Generalnego Konserwatora Zabytków i Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS im. Jana Zachwatowicza w 2018 roku:

Ustanowiona w 2000 roku Nagroda im. Prof. Jana Zachwatowicza po osiemnastu latach osiągnęła pełną dojrzałość. Serdecznie gratuluję Kapitule nagrody wyboru tegorocznych laureatów, tak dojrzałych nie tylko wiekiem, ale przede wszystkim imponującym dorobkiem twórczym.

            Mnie przypadł zaszczyt naszkicowania sylwetki Tadeusza Baruckiego. Wpisując jego nazwisko do wyszukiwarki Google’a znajdujemy lakoniczne stwierdzenie: polski architekt, przedstawiciel modernizmu, historyk sztuki, dokumentalista architektury, publicysta.

            Dalej dowiadujemy się, że był wykładowcą na kilkudziesięciu uczelniach całego świata, jest autorem kilkudziesięciu książek na temat twórczości wybitnych architektów, zarówno polskich, jak i zagranicznych. W rubryce „podobne wyszukiwania” pojawiają się nazwiska Macieja Nowickiego i Jana Zachwatowicza.

            Istotnie niezwykle ważnym wątkiem badań Tadeusza Baruckiego stała się twórczość największego bodaj polskiego architekta Macieja Nowickiego. Poświęcił mu kilka publikacji w języku polskim i angielskim, a co szczególnie istotne – podjął kontynuację jego działalności w School of Design w Raleigh.

            Nasze wspólne działania na rzecz wpisania na Listę Dziedzictwa Światowego jego słynnego Paraboleum zintensyfikowane osiem lat temu z okazji 100-letniej rocznicy urodzin architekta nie zostały niestety uwieńczone sukcesem.

Za szczególnie ważne uznać trzeba bardzo konsekwentne i skuteczne działania laureata zmierzające do prezentacji i nadania należnej rangi dorobkowi polskich architektów zagranicą.

Spotykaliśmy się w paryskiej pracowni wybitnego polskiego architekta – konstruktora Stefana du Chateau, któremu poświęcił jedną ze swych licznych monografii. Miałem zaszczyt zaistnieć w opracowywanym wówczas przez niego Leksykonie kultury polskiej zagranicą.

            We wdzięcznej pamięci zachowuję naszą wspólną wyprawę do Lwowa w 2009 roku, gdy zechciałeś reprezentować SARP na szczególnie dla mnie ważnej ceremonii w auli Politechniki Lwowskiej.

            Z okazji dzisiejszej uroczystości chcę zwrócić szczególną uwagę na działania Tadeusza Baruckiego na rzecz stworzenia na forum międzynarodowym wspólnej platformy działania architektów, urbanistów i konserwatorów zabytków.

            Sesja naszego Komitetu niejako wieńczy Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego 2018. Piękny zbieg okoliczności sprawił, że nasz laureat był głównym organizatorem sympozjum Międzynarodowej Unii Architektów EUROPA-NOSTRA i ICOMOS odbytej w Kazimierzu nad Wisłą w 1974 roku. Sympozjum to otwierało obchody pierwszego Europejskiego Roku Dziedzictwa Architektonicznego (1975 roku) a jego tematem była integracja architektury współczesnej w zespołach zabytkowych. Zawarta w jubileuszowym wydawnictwie 50-lecia ICOMOS fotografia ten fakt dokumentuje.

            Kolejny piękny splot wydarzeń sprawił, że 11 listopada 2018 roku ukazał się numer czasopisma Builder, poświęcony polskiej architekturze i budownictwu w latach 1918 – 2018. Cztery rozdziały: Architektura II RP 1918 – 1939, Architektura czasów wojny, Architektura PRL 1945 – 1989 oraz Architektura III RP 1989 – 2018 są autorstwa Tadeusza Baruckiego, a liczne noty biograficzne architektów zredagowane wspólnie z żoną Edytą.

Całość opracowana została w oparciu o przygotowaną do druku książkę Architektura XX wieku w Polsce. Czekamy na jak najrychlejsze ukazanie się tego Opus Magnum naszego laureata, który ma szansę stać się dopełnieniem znanego nam wszystkim dzieła Architektura polska do połowy XIX wieku Jana Zachwatowicza.