Polski Komitet Narodowy
Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków

ICOMOS-POLSKA

  • Zamek Królewski w Warszawie
    Zamek Królewski w Warszawie
  • Łazienki Królewskie w Warszawie
    Łazienki Królewskie w Warszawie
  • Zamek Królewski na Wawelu, Kraków
    Zamek Królewski na Wawelu, Kraków
  • Toruń
    Toruń
  • Zamość
    Zamość
  • Muzeum Żup Krakowskich, Wieliczka
    Muzeum Żup Krakowskich, Wieliczka
  • Malbork
    Malbork

5 grudnia 2014 roku odbyły się uroczystości wręczenia nagrody im. Prof. Jana Zachwatowicza za wybitne osiągnięcia w dziedzinie badań i konserwacji zabytków oraz ochrony dziedzictwa kulturowego dla Profesora Wiesława Domasłowskiego, w Arkadach Kubickiego na Zamku Królewskim w Warszawie.   
  
Laudację wygłosiła Jadwiga Łukaszewicz:

Uzasadnienie z okazji przyznania Nagrody Generalnego Konserwatora Zabytków i Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS im. Jana Zachwatowicza w 2014 roku:


Pan prof. dr hab. Wiesław Domasłowski jest Warszawiakiem z urodzenia i Torunianinem z wyboru.  Do Torunia trafił na studia i pozostał w nim do dzisiaj. Po ukończeniu w 1952 r. studiów na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UMK, uzyskaniu stopnia magistra filozofii w zakresie chemii rozpoczął pracę na Wydziale Sztuk Pięknych, jako zastępca asystenta, awansując szybko dzięki swej ogromnej wiedzy i pracowitości. Od początku swojej pracy zawodowej prowadził badania naukowe pozwalające na określenie budowy dzieł sztuki oraz zajmował się nowymi metodami konserwacji zabytków z kamienia, drewna, szkła i metalu, oraz malowideł ściennych, dając tym samym podstawy do rozwoju akademickich studiów konserwatorskich, co wpisywało się w ideę tworzenia w Polsce po II wojnie światowej, kształcenia konserwatorów-restauratorów dzieł sztuki, na poziomie wyższym. Działalność Pana Profesora Wiesława Domasłowskiego należy uznać za prekursorską w tamtych czasach, ale i nowatorską dzisiaj.

Od momentu zatrudnienia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK, realizując swoje prace badawcze prowadził Profesor równolegle prace konserwatorskie na wstępie wspólnie z doc. Leonardem Torwirtem i jego żoną Anną, w początkowym okresie przy malowidłach ściennych, m.in. w Sofii.  W tym miejscu należy wspomnieć, że jako pierwszy w Polsce zastosował dyspersję polioctanu winylu do konserwacji malowideł ściennych (Kraków krużganki klasztoru Augustynów – 1956 r.), a później samodzielnie prowadził prace konserwatorskie przy cennych kamiennych zabytkach w Polsce i na świecie,

W latach 60. XX w. zainteresowania swe Pan Profesor skierował głównie na zagadnienia związane z konserwacją zabytków kamiennych. Jako pierwszy w Polsce podjął badania naukowe nad konserwacją zabytków kamiennych a wyniki swych badań wykorzystywał w praktyce konserwatorskiej. M.in. Opracowanie przez prof. W. Domasłowskiego metod wzmacniania tj.: kieszeniowej czy ciągłego przepływu, jak również wprowadzenie roztworów żywic syntetycznych, na początku żywic epoksydowych, pozwoliło na uratowanie wielu zabytków takich jak toruńskie portale, m.in. w kamienicy Eskenów, czy romańskiego portalu z Ołbina w kościele pw. Marii Magdaleny we Wrocławiu.

Wyniki swych badań opublikował w ponad 100 artykułach, monografiach oraz prezentował na konferencjach w kraju i na świecie. Z badaniami łączył działalność konserwatorską zrealizował ponad 40 prac konserwatorskich przy cennych zabytkach m.in. konserwował malowidła ścienne w wieży Achreła Rylskiego w Bułgarii, kamienną konsolę Mojżesza w katedrze św. Janów w Toruniu, kamienne rzeźby na gotyckim moście w Kłocku, konserwacja głównego portalu w katedrze w Oliwie. Ponadto jest autorem ponad 70 ekspertyz zabytków w kraju i za granicą, m.in. w Kambodży, w Algierii, na Wyspie Wielkanocnej, gdzie pełnił również nadzór autorski nad pracami.

Naturalną konsekwencją prowadzonych projektów badawczych było uzyskiwanie przez Profesora kolejnych stopni naukowych: doktora (1964) i doktora habilitowanego (1967) i tytułu profesora w 1989.

Profesor jest osobą lubianą, życzliwą umiejącą współpracować w dużych zespołach, co doceniano na macierzystej uczelni powierzając mu wiele stanowisk, w tym w latach 1968-1969 pełnił funkcję kierownika Katedry Technologii i Technik Malarskich, a w roku 1969 utworzył Zakład Konserwacji Elementów i Detali Architektonicznych, którym kierował przez ponad 30 lat. Był pierwszym i wieloletnim dyrektorem Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa W latach 1969-1979 oraz 1984-1987 a w latach 1978-1981 pełnił również funkcję prorektora UMK do spraw Nauki i Współpracy z Zagranicą.

Wynikami swych badań oraz ogromnym doświadczeniem zawodowym z realizacji prac konserwatorskich dzielił się chętnie ze studentami i uczniami, którzy uwielbiają swego Profesora. Dla nich opracował unikatowe w skali kraju i świata programy nauczania oraz zorganizował po raz pierwszy akademickie studia w zakresie konserwacji kamienia (specjalność konserwacja rzeźby kamiennej i detalu architektonicznego). Wypromował ponad 150 magistrów oraz 13 doktorów. Ważnym etapem pracy zawodowej Pana Prof. W Domasłowskiego był wyjazd do Fachhochschule Koeln, gdzie w latach 1989-1991 jako visiting professor w zorganizował pierwsze w Niemczech studia w zakresie konserwacji zabytków kamiennych. Obecnie dzieło Profesora kontynuuje jego uczeń prof. Piotr Kozub. Ponadto był zapraszany jako wybitny wykładowca na kursy konserwacji kamienia ICCROM- do Wenecji ale również i w Chile czy Chin.

W uznaniu wkładu Profesora w rozwój kształcenia studentów na zjazd absolwentów przybyło ok. 200 osób nie tylko absolwentów specjalności konserwacja rzeźby kamiennej i detalu architektonicznego ale wszyscy, którzy czuli się uczniami Profesora chociaż kończyli inne uczelnie i kierunki. A zarówno naukowa konferencja jak i imprezy towarzyszące były bardzo udane.  Wszyscy profesora Wiesława Domasłowskiego nazywamy „Ojcem polskiej i międzynarodowej szkoły konserwacji kamienia”.

Z doświadczenia Pana Profesora Wiesława Domasłowskiego korzystały niezliczone organizacje i instytucje kultury w kraju i w świecie. W tym miejscy trudno wszystkie wymieniać, ale nie sposób zwrócić uwagę, członkiem PNK ICOMOS Pan Profesor był od 1972 r. przez kolejne ponad 30 lat. Był pierwszym Polakiem, który tworzył i pracował przez wiele lat w International Scientific Committee for Stone Conservation ICOMOS.

Za swą wspaniałą działalność naukową i konserwatorską oraz wkład w rozwój dyscypliny konserwacja i restauracja dzieł sztuki profesor Wiesław Domasłowski był wielokrotnie nagradzany. Poczynając od nagród JM Rektora UMK, na nagrodach Ministrów Kultury, Nauki i edukacji kończąc.

Drogi Panie Profesorze, Gratulując wspaniałej nagrody im Prof. Jana Zachwatowicza,

W tym miejscu bardzo dziękujemy za wskazanie i wytyczenie drogi współczesnej konserwacji zabytków kamiennych i obiecujemy, że z tej drogi nie damy się zmieść wichrom historii, dla dobra przyszłych pokoleń uczniów, studentów, których zadaniem będzie profesjonalne dbanie o zachowanie kamiennego dziedzictwa dla przyszłych pokoleń.

Panie Profesorze wszystkiego najlepszego!.

Prof. Jadwiga Łukaszewicz 

5 grudnia 2014, Warszawa

Kalendarz wydarzeń

Marzec 2024
P W Ś C Pt S N
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31